Jarmuż

Dwuletnia roślina, odmiana kapusty. Wywodzi się się od kapusty dzikiej.

Znana jest od tysiącleci – już w starożytności uprawiano ją zarówno w Grecji jak i w Rzymie jako roślinę zarówno ozdobną, jak i jadalną.
Ma długie, charakterystyczne, kędzierzawe liście, które – jako jedyna część rośliny –  mogą być spożywane dopiero po przymrozkach, ponieważ wtedy to tracą charakterystyczną goryczkę. Co więcej – włąsnie pod wpływem mrozów w liściah jarmuża wykształcają się cukry zapewniające mu charakterytyczny smak. W wyniku prac naukowaców wyhodowano też odmiany bezgoryczkowe.
Jarmuż jest potrawą bogatą w magnez, potas, wapń, sód, mangan, żelazo. Zawiera witaminy E, B1, B2, B6, E. Co istotne, ułatwia przemianę materii, zawierając 3,8g błonnika na każde 100 gram warzywa.
Jest bardzo nisko kaloryczny – zawiera zaledwie 29kcal na 100 gram pokarmu.

JARMUŻ ZAPIEKANY Z ZIEMNIAKAMI

Mimo, że jarmuż pochodzi z basenu Morza Śródziemnego, dziś najbardziej popularny jest w Niemczech (w szczególności w północnych landach). Tamtejsi amatorzy dobrego jedzenia tak cenią sobie jarmuż, że na porządku dzennym jest dodawanie dwóch, trzech drobn posiekanych liści do zup, by podnieść ich aromat. Niemcy używają też liści jarmużu jako ozdoby na półmiski, układając na nich inne potrawy.

JARMUŻ Z BURACZKAMI I DYMKĄ

Słownik Języka Polskiego PWN jako jedynie poprawną odmianę słowa jarmuż w dopełniaczu liczby pojedynczej podaje \”jarmużu\”.

JAJA W JARMUŻOWYM SOSIE